بیا برای یک بار هم که شده...
عشق را از همان آغاز...
نمی دانم حالا هر کجا شده...
در نگاه اول...
یا به مرور...
بلاخره از یک جایی وارد می شود...
رها کنیم...
به جای تمام نیمه های راه...
حتما حس بهتری خواهد داشت...
این که بین خواستن و نخواستن...
به جای درگیرش شدن...
با اقتدار کامل...
از همان ابتدا ولش کنیم...
حتی شده بی جواب...
شاید فکر کند که ما آدم ها...
دیوانه هستیم...
از درد کشیدن عشق...
هرگز لذتی نمی برم...
حتی احساس گناه می کنم...
فرقی ندارد که چه کسی مقصر کیست...
و مهم هم نیست...
اما از این که عشق را دردمند ببینم...
دل خون خواهم شد...
چون می دانم که زنده است و احساس دارد...
