برف پاییزه...
بعد از این خواهد نشست...
بر چهره آئینه...
تا زمستان راهی نیست...
هرچند که واقعیت این را نمی گویید...
اما من به این باور رسیدم که...
خواهد گذشت، مثل باد...
با مشتی از برف...
که بر صورتت خواهد زد....
آری زیباست درد...
و رنگ های که رنگ باخته اند...
حتی سرد و تاریک خواهد شد...
و آن وقت خاطره ای دیگر...
خاطره خواهد شد...
اما در سپیدی برف...
با خاطره ریزان ترین رنگ ها...
در میان درختانی که هنوز جان دارند...
سختی ایستادن...
بر صفحه سپید تنهایی...
سیلی شیرینی است...
هیچ کس و هیچ چیز...
نخواهد توانست مرا باز دارد...
از مسیری که انتخاب کرده ام...
من دوست داشتن را...
با چشم هایم دیده ام...
در جهانی سرشار از حقیقت رنگ آبی...