باز هجوم ابرها...
باز آسمان آبی...
باز اردیبهشت...
و گسترش رنگ سبز...
همه چیز در حال گذشتن است...
روزها در پی روزها...
رنگ ها در پی رنگ ها...
آدم ها در پی آدم ها...
شاید اگر زندگی...
مدام تکرار نمی شد...
کسی فردا را نمی شناخت...
چه کسی می دانست که...
بعد یک روز ابری...
بارانی خواهد بود یا آفتابی...
یا که فصل بعد...
چه رنگی خواهد بود...
ما هنوز هم...
نمی دانیم که فردا...
از کدام جاده...
چه کسی خواهد رفت...
و چه کسی خواهد آمد...
ما فقط گاهی حس می کنیم...
که کسی جایی زیر این آسمان...
به ما نزدیک شده...