هر کجای این جهان که باشم...
یک تکه از این آسمان...
برایم کافی است...
تا در غالب کلمات ببارم...
فرقی نمی کند آسمان...
ابری باشد یا صاف...
کلمات برای باریدن...
چیزی نمی خواهند جز تنهایی...
*
با کلمات...
برای مدت کوتاهی...
به زمین خواهم آمد...
و بار دیگر کم کم...
با رویاهایم اوج خواهم گرفت...
تا آن قسمت از آسمان...
که دلتنگ مانده...
و بار دیگر با کلمات خواهم بارید...
*
تمام من...
در این چرخه...
در حال آمد و شد است...
شاید روزی...
به سمتی رفتم و تا همیشه...
همانجا ماندگار شدم...
یا زمین یا آسمان...
تا در تقدیرم کلمات چه گفته باشند...