شاید بهتر باشد با واژه ها...
خداحافظی کنم...
وقتی قرار است اول و آخرش...
در تنهایی خود بمانم...
آدمی که برای حرف زدن با خودش...
به واژه ها نیاز ندارد...
و قرار نیست حرف های را که می داند...
با صدای بلند با خودش تکرار کند...
واژه ها شاید...
یک باریکه ای باشند...
که بی وقفه...
در حال رد شدن از ذهن آدمی است...
یک موج یا فرکانسی خاص...
که فقط از ذهن خود آدم می گذرد...
هیچ دو آدمی...
یک فرکانس مشترک نخواهند داشت...
آدم ها هر کدام...
یک مسیر جدا دارند...
که برای رسیدن به آن...
مدام بی تابی می کنند...
بی آن که بدانند...
در نهایت کل این مسیر...
نامش خواهد شد زندگی...
و در انتها هیچ خبری نخواهد بود...
