با کدام سرشاخه خیال...
به بحث بنشینم...
حضور ابر ها را...
می دانم که تا ساعاتی دیگر...
خواهند گذشت از اینجا...
هر چند اگر چنگال درختان بی برگ...
به آسمان نرسد...
تا ابرها را زخمی کند...
من هنوز لکه های از...
آسمان آبی را...
از لا به لای ابرها می بینم...
و این یعنی که...
هنوز همه چیز سر جای خودش است...
حتی اگر دیده نشود...
مثل ستاره های شب...
که همچنان خواهند بود و تکرار خواهند شد...
می دانی چه می گویم...
حرف از دل است...
که اگر رفت پشت ابرها...
اما هنوز وجود دارد...
شاید شکسته و دلتنگ...
اما هنوز هم گاهی درد می گیرد...
حرف از عمر آدم هاست...
که روزگاری جایی متوقف شد...
