هم رنگ شب
·
1400/09/26 22:15
· خواندن 2 دقیقه
بگذار به تدریج...
تاریکی هجوم بیاورد...
این روزها ارزش دیدن ندارند...
بگذار همیشه شب باشد...
تا چشم ها در میان نور...
برای هیچ پرسه نزند...
بگذار آن گوشه روشن دل هم...
هم رنگ شب شود...
هر چه تاریک تر...
عمق تنهایی بیشتر...
در تاریکی نهایتی وجود ندارد...
هر کجا بخواهی خواهی رفت...
بی آنکه محدود باشی...
چشم هایت را که ببندی...
همان‌جایی خواهی بود که...
همیشه آرزو داشتی...
آری واقعی نیست این دنیا...
نه دنیای ما آدم های اهل تاریکی...
نه دنیای آدم های اهل روشنایی...
هیچکدام واقعی نیست...
چه بخواهی چه نه...
خواهد گذشت و رنگ خواهد باخت...
مثل قاب عکس روی دیوار...
که سالهاست خاک می خورد...