شب های بی ماه
·
1400/07/26 21:38
· خواندن 2 دقیقه
در هیچ شبی...
آفتابی نخواهد تابید...
پس نگران چه هستی...
اگر شبی به خوابم آمدی...
بمان و لبخند بزن...
بگذار برای یک بار هم که شده...
تا آخرین لحظه خوابم را...
زندگی کنم...
شب های بی ماه...
آدم ها، تاریک تر از شب...
به جستجوی یک خاطره...
در خود پرسه می زنند...
خاطره ای که...
به اندازه یک لبخند...
در طوفانی از غم...
روشن باشد...
هیچ وقت...
نتوانستم از احساس شب...
به سادگی بگذرم...
همیشه شب را...
در هر نفس...
همراه خودم حس کردم...
آسمان،شب، تنهایی و غم...
دلتنگ همیشگی ماه هستند...