ستاره
·
1400/05/18 18:57
· خواندن 2 دقیقه
ستاره ام مرده...
همان که با تمام آرزوهایم...
شبی تاریک سقوط کرد...
در خطی پر نور...
و تمام رویاهایم را...
با خود برد به دل آسمان...
و از آنجا برای همیشه ناپدید شد...
شاید ما دیر به دنیا آمدیم...
و وقتی آمدیم که...
میلیون ها سال...
از مرگ ستاره مان گذشته...
پس چرا هنوز ما...
به دنیا می آیم و می رویم...
بی آن که ستاره ای زنده داشته باشیم...
نمی دانم چند سال...
در انتظار مانده...
آن ستاره ای که به نام من بود...
و تمام این سال ها...
چطور روشن و پر نور مانده...
اما می دانم که انتظار...
سخت ترین کار دنیاست...
آن هم وقتی بدانی که...
هرگز او را نخواهی دید...