کابوس تنهایی
·
1400/05/07 18:50
· خواندن 3 دقیقه
چیزی در دلم...
در هوای قفسه سینه ام...
بند می آید...
و به شکل غم انگیزی...
من این بند آمدن را حس می کنم...
انگار که دنیا...
به اندازه یک مشت کوچک شود...
و من لای همین مشت...
له شوم...
حس عجیبی است...
که از فکر آینده...
در من رسوخ پیدا می کند...
و مرا تا ریشه می سوزاند...
و من بار دیگر...
از خاکستر خودم...
سر بر می کنم تا...
هنوز امیدوار باشم به فردا...
حس بدی است...
کابوس تنهایی...
وقتی میان آدم ها باشی...
و ناگهان...
تنهایی تو را در هم می فشارد...
نفست بند می آید...
و قلبت نامنظم می شود...
انگار کسی...
همه تو را با خود برده باشد...
و تو مانده باشی و صفحه ای بی کران سیاه...
که حتی خودت را حس نمی کنی...
فقط محض بودنت...
تو را از این درد آگاه کند که...
نه تنها که تنها مانده ای...
حتی این تو خود توی واقعی نیست...