امواج تنهایی
·
1400/08/25 22:32
· خواندن 2 دقیقه
جاده را باران شست...
رد پاها را جوی به جوی...
و رود به رود به دریا برد...
اگر دنبال کسی بودی...
به دریا برو...
و فکر را به دست امواج بسپار...
آنگاه به نظاره غروب بنشین...
تا غرق شدن را به چشم ببینی...
آری...
پشت دریاها شهری است...
اما تو به تنهایی...
هیچ کجا نخواهی رفت...
چون انتظار نخواهد گذاشت...
تو قایقی را که ساخته ای...
به دریا بیندازی...
سال ها خواهد گذشت...
تو تنها خواهی ماند و قایقی که...
به ساحل بسته شده...
داستان آدم های...
بر ساحل نشسته است...
داستان زندگی...
روزی بر قایق خواهند نشست...
اما آن روز دیگر...
دیر است...
و قایق جانی ندارد برای...
شکستن امواج تنهایی...